Są takie rzeczy, dziwne, różniące się, niepojęte, trudne do wyrażenia, jakby z głębi wypływające, niby będące częścią duszy, a jednak nierealne, nieistniejące, zastygłe w obcości.

Znam te rzeczy. Chcę je uchwycić, pojąć, określić, chociażby trochę przybliżyć do rzeczywistości. Chcę je poznać. 

Nie rozumiem. Jak coś może być jednocześnie własne i jednocześnie tak odległe. Uparcie tkwiące w obcości, która nie jest prawdziwą obcością. 

Mury stoją na drodze. Zawsze stoją jakieś mury, choć wiem, że to mury nieistniejące.