Sens gubi się czasem. Okazuje się, że go może nawet nie było... Że jakieś kroki prowadziły do nikąd. W próżnię. Niebo okazało się dziurą w ścianie. Słońce rozbitą żarówką. Gdzieś odpadły po drodze gałęzie i drzewo stoi oto puste, samotne, milczące. Nawet wiatr nie zbliża się, bo po co skoro nie ma już czym zatrząść. Tak wygląda zgubiony sens. Odgłos ptaków to puste dźwięki, bez treści, nic nie kryje się za nimi, nic nie stoi za zwykłą pustą formą jaką jest rzeczywistość. Taka oto dekoracja dla zabicia czasu.